Neden Ayıp Şeyleri Konusuyoruz

Eskiden ' sözcüğü var ya, daha nesil bile olamamış çoluk çocuğun dilinde.
Ben o eskiden mi yoksa 30-40 lıların kafasındaki eski mi bilemem fakat , eskiden konuşulmayan bi sürü ayıp şeyi neden bu kadar konuşur olduk aklım almıyor.

Eskiden  'kadın ' bir insandı kısmen de olsa yani genel olarak.Şimdi memesi olan ,tahrik eden,öyle giyinen, böyle giyinen, bol bol çocuk doğurması gereken ama aynı zamanda hamile olarak sokağa çıkması 'ayıp ' olan,kahkaha atınca 'fahişe'olan...

 Kadın eskiden de kadındı ama böyle terimlerle işaretleyince,başlıbaşına ayıp bir şeymiş de, herkesin bildiğini bilmeyen birinin utancıyla başını öne eğen bir vatandaş durumundayım.

Hepimizin elinde olmayan ve seçme şansımızın olmadıģı fakat  ait oldugumuz bir
ırk, bir din,bir mezhep, bir cinsiyet ,bir dil var.Bu terimleri de isaretlediğinizde çok zalim ve ayıp geliyor bana.
Bunların insan öldürmek için yeterli sebepler olduğu bir çağ dayanılmaz.

''Bastığın yerin,iki ayağının kapladığından daha büyük olamayacağını anlamak ne büyük bir mutluluktur'' der Kafka.
Biz mutluluğu hep kırıklardan toplayıp bir şeye benzetmeye çalışanlar, biz öğretilerden,kalıplardan,
ve kavgadan kurtulamamış yaralı büyükler.
Eyvallah.