10 Şubat 2017 Cuma

Hoşçakal Kuki


Hayatıma ne sebeple ve nasıl katıldığını inan hatırlamıyorum.
Anne hep unutkan işte küçük kızım .
Tek bildiğim beni sonsuz mutlu ettin.
Seni hesaba katmadan çıkılamayan tatiller, gidilemeyen basit bir ev ziyareti,
seni de eklemeden yapılamayan kardeşe yolculuklar...

Ve kazanan hep sen olurdun.
Ya tatil iptal olurdu çünkü, senin dilinden anlayacak ve seni çok sevecek biri  olsa bile,
kıyamazdım seni bırakmaya.

Dostlar 'gel şurada kahve içelim' dediğinde 'kuki yalnız evde olmaz' derdim.
Kuki korkar.!
Kuki açtır şimdi beni bekler.
Kuki kapının arkasında eve geliş saatim geçerse saatlerce betonda bekler.

....
Ah benim düğme burunlu şımarık kızım.
Sen beni bıraktın gittin.
Direnemedin daha fazla, anneyi çok üzdün. :(
Şimdi evi baştan sona sensiz haline dizayn etmek zorundayım.
Masada yemek yerken aşağıda mızmızlanan obur kızım yok artık.

Seni sevmeme izin verdğin ve dünyada beni seçtiğin için teşekkür ederim küçük can'ım...
Hoşçakal...